Ontdek je plekje op Terschelling

Vette gare bananenshow gisterochtend, mijn lijf en hoofd wilde graag onder de wol kruipen maar ik sleepte mij dus naar de Walvis, een dagje Terschelling met hett mooiste weer van de wereld kon ik niet aan mijn neus voorbij laten gaan. De cappuciono was heerlijk en toen heb ik mijn eerste stapjes het wad maar eens gemaakt, met iedere stap ging een het een beetje beter met me want jezus wat is het daar mooi en wat was het weer hemels.
Oneindig lang gewandeld, over het strand, door de zee, dwars over het eiland daar waar de zee dat ook doet en dan in de verte de Noordzee als een soort fata morgana... en maar wandelen met mijn voetjes door de zee. De zee was ook zo mooi helder, het strand zo breed en schoon, geen kip te bekennen. Ik leek wel te vliegen en ik wilde dat het nooit meer zou stoppen.
Nog een prachtige film meegemaakt, een ontmoeting en een duinpannetje, de zon op ons bolletje/ billetje, blonde haren, blauwe ogen.... Geen dementie die mij deze dag gaat afnemen.
Tom en Marleen, die voor het eerst in jaren een vrije dag hadden gingen die ochtend op pad voor zo'n duinpan-momentje. Ik denk dat het eiland er maar een schaars aantal te bieden heeft per dag want ze zijn de hele dag bezig geweest met verhuizen, voor vallende eikeltjes, zwermen met teken, een stiekum fietspad, te veel schaduw, te weinig zon en Tom vond het zand ook wel wat hard... Verheugd waren ze die dag vertrokkken, om na een middag vol verhuizingen toch maar weer in hun zachte bedje te eindigen. Ook Auke en Eelke (kokkie en vriendje) kwamen na hun 'picknick' onverrichte zaken retour, zwermen met muggen hadden ze verjaagd.
Hollend door duinpannetje is de Avontuur dus prima de katerdag doorgekomen, nu, op dit moment gaan de trossen weer los. Mijn lieve Terschelling, tot de volgende keer. Op naar Texel, morgen windstoten met 46 knopen... windkracht 10.... holy fuck. Wel weer een avontuur, wat een goeie boot.