Hemelse Klim

Zooooo, ik ben weer on the road, geweest.
Gisteren was ik bij de waterval, dan verwacht je dat je aankomt bij.... een waterval als je daarnaartoe gaat op je slippertjes met je schoudertas. En uiteindelijk kwam ik daar ook wel maar ik moest er wel wat voor doen. In eerste instanie gewoon wandelen, langs de prachtige rotsen rivier waar het glasheldere en frisse water doorheen schoot. Waar altijd water is, daar is de natuur is op zn best, ik liep er dus met kippenvel van top tot teen en een brok in mijn keel. Zo fantastisch mooi, ik voel me gezegend dat ik dit soort plekken van de wereld mag zien en ervaren. Een mooie wandeling dus, met prachtige poeltjes waar ik mijn hart even uit kon laten razen door gewoon te zitten en te kijken en er natuurlijk in te zwemmen. Maar goed, toen stonden er ineens rode pijlen op rotsen die echt de rivier in gingen en je de weg wezen erlangs. Klimmen dus en ook onder rotsen door kruipen die tuinhuisjes-groot waren en leken te rusten op een steen ter grote van een pergola.... Maar goed, het werkt natuurlijk wel als je weet dat er nog meer moois in het verschiet ligt en dus ging ik klimmen en soms kruipen. Heel handig op slippers met schoudertassie... maar, alles met de stromende rivier onder me en uitpuilende jungle om me heen, hier en daar een vlinder en wat vogeltjes die me schattig aanmoedigde. I have been in heaven, echt waar. Tijd genoeg dus ik heb veel zitten uitrusen met tranen in mijn ogen, in het hier en nu zittend. Want ik was daar en waar ik was, valt niet vast te leggen, alleen in mijn hoofd en in mijn hart. De klim werd steeds heftiger, slippers dus in schoudertas, schoudertas omgebouwd tot rugzak, tja, de route ging over in ijzers die uit obelix rotsen staken en daar ben ik nou eenmaal niet zo geoefend in. De waterval aan zich, was niet gigantisch maar wel betoverend, het was de plek en de zon die er precies boven hing en de hele rivier liet glinsteren en prachtige kleuren gaf. Erop zitten en het water ver naar beneden zien kletteren door al die vette rotsen en dan zien verdwijnen in de jungle. Mjn hemeltje lief... Met trillende beentjes/ verzuurde spieren kwam ik in de middag weer terug. In de avond heb ik de bus gepakt naar waar ik nu ben, Na Trang ging me niet meer kunnen bieden, up to the next place; Mui Ne
Ik kwam hier om half drie vannacht aan en voelde meteen dat het hier nog warmer is. Ik heb een eigen bungalow aan een schattige tuin met kitsche beeldjes erin. Alles beter dan een hotelkamer. Het muskietennet hangt er niet voor niets, hoewel ik maar 1 mug zag maar dat is altijd 1 klier teveel. Ik ben zonder laken in slaap gevallen, hoe dun ook, het is niet te doen.

Vanmorgen kon in zowat niet opstaan, spierpijn!!! Kuiten, bovenbenen, schouders, borst.... die waterval zit nog in mijn lijf.
Ik ben vanmorgen dus met een boekje (wuthering heights..) het strand gaan checken, zacht wit zand, palmbomen, de zon en..... kitesurfers in alle hoeken en gaten. Ik ben in een kitesurfwalhalla aangeland. Niks mis mee.. Dus.... tja ik kan niet zo goed een hele dag stil liggen, hoewel ik dat wel moet vandaag ivm spierpijn maar morgen beginnen mijn lessen. Nicole gaat kitesurfchica worden, op haar ouwe dag. But, a girl's gotta do what a girl's gotta do..
Zo, even eten nu, het is te heet voor me om alleen al in de buurt te zijn van de zon met mijn tere poppehuidje. Later maar weer even zonnebaden, ik moet nodig weer eens wolkenwit worden ipv snowwhite.

Toedeledokie!