orkaan en bang lassies

Hmmmm, twee heerlijke luie dagen achter de rug, ik heb voor alle veiligheid een heerlijke mooie oude fiets gehuurd. Dus geen enge taxi-toestanden meer en ook geen enge scooterongelukken. En op deze manier kan ik in alle rust het eiland bekijken, ik blijf op en afstappen hier om me te verwonderen over..... zie mijn fotoboek op een dag.
Omdat alles hier zo oud is, geeft het fietsen op een krakende en piepende fiets hier me het idee dat ik in de tijd ben teruggegaan.

Is er natuurljk wel een nieuw gevaar om de hoek gekomen en dat zijn de kokosnoten. Er is hier gisteren een enorme orkaan op visite geweest, holy maccaroni...! En daardoor zijn alle kokosnoten, die hier met honderd tegelijk per boom zo'n dertig meter hoog in de lucht hangen, nog zwaarder geworden en dus is het landmijnen-tijd. Ik heb er gisteren 12 horen vallen om me heen.... behoorlijk heftige knal geeft dat en dus loop ik nu als een onnozele toerist te zigzaggen door ziljoenen palmbomen heen, struikelend over mijn reeds gehavende voeten omdat ik nou eenmaal niet naar boven en beneden tegelijk kan kijken.

Op het strand weer veel plezier met de wandelende schelpjes.... Er is hier echt geen schelpje te vinden dat niet leeft, overal zitten krabbetjes in die het druk hebben met hun reis naar.....een stukje verderop het strand? Heel melig om alle kleine, grote, lange, drolvormige, groene, rode en noemmaarop- schelpjes rond te zien hupsen. Ik heb er een onscherp filmpje van gemaakt, vast heel saai om naar te kijken thuis.

Tijdens de orkaantoestanden heb ik met Emily (die bij de vervelende-cokesnuiver hoorde maar inmiddels ook eieren voor haar geld heeft gekozen) bang-lassies gedronken (wiet-thee, je moet toch wat), verf gekocht en lekker stoned zitten schilderen. En soms, als het heel even iets minder regende/stormde, op onze piep-kraak-fietsen, naar het volgende tentje om daar weer te doen wat we ervoor ook al deden.

En verder, ben ik bezig met naar huis gaan, het begint voorzichtig te dagen, het einde.
Het schrijven, wat ik zo leuk vind en me makkelijk af gaat, is echt een onderdeel van het plezier hier. Ik schrijf voor iedereen die het lezen wil maar vooral voor mezelf, in het moment en vanuit mijn hart, kan ik in gedachten altijd terug naar welke plek dan ook.

Fijn te weten dat de kadootjes zijn aangekomen, dat het met de buldertjes zo goed gaat en om weer zo'n lieve brief van mijn moems te krijgen.

Ik doe voorzichtig en heb zin in alle knuffels die op me wachten.

Nu nog even genieten....

.....en weer een pakketje versturen, het is weer eens niet te sjouwen allemaal.

Namaste!