overbeharing

Zo nu en dan valt de stroom hier uit en waar je dan ook zit, het leven gaat verder alsof er niets aan de hand is behalve dan bij het internetten, je verhaal verdwijnt gewoon. Bij de schoonheidsspecialist, die net mijn wimpers aan het verven was toen het aarde donker werd, werd geen kik gegeven. Ook niet door mij, ik was benieuwd naar wat ze zou gaan doen. Ze ging gewoon door, zei niet eens dat het best lastig was om die miniscule haartjes te verven zonder iets te zien. Ze dacht misschien zelfs dat ik het niet door had met mijn ogen dicht.

Er gebeuren hier hele rare dingen met me, ik ben mezelf aan het vertroetelen in de zin van verzorgen. De yoga plek is hemels, ik ga er iedere dag heen, drie kwartier lopen over een leeg strand. Natuurlijk doe ik dan zowel heen als terug een zwemmetje in de zee, op de terugweg begint dan ook nog eens de zonsondergang, het moet allemaal niet gekker worden.
De eerste les begon wat ongemakkelijk, de hemelse man die ik daar al had zien rondlopen bleek nl mijn docent. Ik had een fijn plekje voor mezelf in gedachten genomen ergens ver achterin en toen bleek ik de enige deelnemer. Mijn broekje was net te kort, mijn bikinilijn is nog niet gelaserd en kan niet gewaxed ivm ontstekingsgevaar....
Het duurde twee uur, twee hele intense uren, zulke yoga docenten zouden verboden moeten worden. Hij kreeg me wel in wonderbaarlijke kronkels en.... het was heerlijk. Natuurlijk ben ik nu in het geheim verliefd op hem en ga ik er iedere dag heen. Ik ben er vier uur mee zoet en ik verheug me er de hele dag op.
Vandaag heb ik de ochtendsessie gedaan, 's ochtends om zeven uur mijn strandwandeling, helaas een andere docent maar wederom een weldaad voor mijn lichaam en ...(ik begin nu toch echt wat zweverig te worden) voor mijn geest. Ik weet niet wat me allemaal overkomt, ik voel me zo ontzettend lekker en gelukkig.
Daarna mijn allereerste massage, een ayuvedische van anderhalf uur. Geen spier, geen stukje huid is overgeslagen. Ik heb meerdere keren tranen gevoeld van geluk, wat een weldaad allemaal. I feel like a butterfly (een witte).
Verder begin ik volgens mij een toeristische atractie te worden hier, de indieers willen graag met mij op de foto. De wereld is hier up side down, ik zou een fototoestel moeten hebben en het aan hun moeten vragen, maar zo gaat dat dus niet tijdens mijn vakantie. Mensen vragen me nederig of ik asjeblieft een foto van me zou willen laten maken, met vrienden of vriendinnen van hun er op. Misschien staat het wel al in de krant dat 'de witte kip' te bezichtigen is in Arambol en tevens gratis te fotograferen is. (dat zou hier voorpagina nieuws kunnen zijn... kranten schrijven hier niet echt over iets).
Fijn hoor, alle berichtjes!

Even een werkvraagje: Heeft Nova al een baby???? Ik droom er al dagen van en denk er dagelijks aan!

Lieve en zonnige zoenen!