Wolkenwit
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Nicole
19 November 2010 | Tanzania, Dodoma
Gisteren nog een onwijs heerlijke avond in Stone Town gehad, op een soort avond-eet markt a la Koninginnendag. Er liepen wel duizend meisjes en vrouwen in de alleraller prachtigste glitterende jurkjes(lycra) met glitters en roesjes en pofmouwtjes en gouden strikjes in de rondte, ik heb me echt zitten vergapen en ik wilde ze allemaal wel in mijn rugzak stoppen, voor iedere echte barbie eentje. Helaas lag er al een stoel op me te wachten...We hebben er super gezellig gegeten en Zanzibar afgerond met een cappucino op een vet luxe terras, die natuurlijk niet voor stoffige backpackers is bedoeld maar we deden net of we dat niet waren.
Up town barbie en ik zijn vanmorgen met de super hippe speedboot, ik met stoel voorop, naar het vaste land vertrokken. Heerlijk verbrand, super moe na twee uur zeewind om mijn oren en toen...de hel weer in van de 130 taxichauffeurs die je allemaal persoonlijk willen vragen of je geen zin hebt om gebruik te maken van hun taxi. Blik op oneindig, letten op mijn buikademhaling en hier en daar de hardnekkige taxichauffeurs van je afduwen en dit alles met loodzware rugzak op mijn rug en een stoel balancerend op mijn hoofd. Appeltje eitje, wie riep er om een tafeltje?
Zowel up-town B als ik moesten kaartjes voor de bus regelen en omdat dat soort dingen hier allemaal niet zo heel makkelijk te regelen zijn, heb ik besloten met haar een kamer te delen, de troep er in te gooien om vervolgens in alle 'rust' op jacht te kunnen gaan. Het is hier rete druk, overal auto's (veel grote ook, hoe ze dat doen hier...), vet warm, veel stof en die hoerige taxichauffeurs zijn er gewoon overal. De busmaatschappij na anderhalf uur stadsjunglen gevonden, was ie net failliet gegaan, fuckers. Dus op naar de volgende...maar waar. Vele stoffige en zweterige stappen verder, in vage steegjes, bleek er achter een paar dozen toch echt een nog een andere en bestaande busmaatschappij te zijn (daar ga ik nu iig nog van uit). Morgen ga ik dus (hoop ik) naar het noorden, up town B gaat down.
Mijn stoel stal ik hier bij het hotel, die pik ik weer op als ik naar huis ga want een ochtendje sjouwen was heus best grappig maar toch ook niet altijd zo heel erg.
Verder ben ik doodop, wat een gedoe is dat reizen toch, echt! Ik kan niet meer.... Maar, ik kan nu wel zeggen dat ik officieel een hele tint minder wit ben, daar doe ik het allemaal voor. Fase 'wolkenwit' is dus aangebroken, het staat me prachtig moet ik eerlijk bekennen.
Diaree barbie smste me dat ze inmiddels 'solid poo' heef en uptown heeft een nieuwe camera gekocht en is weer blij. Bedankt voor alle steun namens hen.
Ik schrijf snel weer, fijn weekend allemaal, dikke zoenen!
Up town barbie en ik zijn vanmorgen met de super hippe speedboot, ik met stoel voorop, naar het vaste land vertrokken. Heerlijk verbrand, super moe na twee uur zeewind om mijn oren en toen...de hel weer in van de 130 taxichauffeurs die je allemaal persoonlijk willen vragen of je geen zin hebt om gebruik te maken van hun taxi. Blik op oneindig, letten op mijn buikademhaling en hier en daar de hardnekkige taxichauffeurs van je afduwen en dit alles met loodzware rugzak op mijn rug en een stoel balancerend op mijn hoofd. Appeltje eitje, wie riep er om een tafeltje?
Zowel up-town B als ik moesten kaartjes voor de bus regelen en omdat dat soort dingen hier allemaal niet zo heel makkelijk te regelen zijn, heb ik besloten met haar een kamer te delen, de troep er in te gooien om vervolgens in alle 'rust' op jacht te kunnen gaan. Het is hier rete druk, overal auto's (veel grote ook, hoe ze dat doen hier...), vet warm, veel stof en die hoerige taxichauffeurs zijn er gewoon overal. De busmaatschappij na anderhalf uur stadsjunglen gevonden, was ie net failliet gegaan, fuckers. Dus op naar de volgende...maar waar. Vele stoffige en zweterige stappen verder, in vage steegjes, bleek er achter een paar dozen toch echt een nog een andere en bestaande busmaatschappij te zijn (daar ga ik nu iig nog van uit). Morgen ga ik dus (hoop ik) naar het noorden, up town B gaat down.
Mijn stoel stal ik hier bij het hotel, die pik ik weer op als ik naar huis ga want een ochtendje sjouwen was heus best grappig maar toch ook niet altijd zo heel erg.
Verder ben ik doodop, wat een gedoe is dat reizen toch, echt! Ik kan niet meer.... Maar, ik kan nu wel zeggen dat ik officieel een hele tint minder wit ben, daar doe ik het allemaal voor. Fase 'wolkenwit' is dus aangebroken, het staat me prachtig moet ik eerlijk bekennen.
Diaree barbie smste me dat ze inmiddels 'solid poo' heef en uptown heeft een nieuwe camera gekocht en is weer blij. Bedankt voor alle steun namens hen.
Ik schrijf snel weer, fijn weekend allemaal, dikke zoenen!
-
20 November 2010 - 23:44
Kaatje:
Hoi lief,
Reizen,hier doe je het voor!
Ik snap niets van die stoel!!!
Ga maar weer lekker in de relax lief.
We zijn net thuis,heerlijk wijn geproefd vanmiddag,naar de film(haar naam was Sarah)en toen een goddelijk Thais souper. Veel liefs,
Kaxxxxxx -
23 November 2010 - 10:01
Ellebel:
Weet je wat ik me nou afvraag?! Hoe is het reizen daar vergeleken met India?! Hoe zijn de zanzibaren vergeleken met indiers, meer of minder hassle, makkelijker, moeilijker, lastiger, interessanter, bizarer, tell me..! En in the mean while, ENJOY met volle teugen!! XX -
23 November 2010 - 18:33
Wilbert:
Zeg bruine hollander, ga ik je nog wel herkennen? Blond haar erbij is misschien ook nog een idee ........
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
