bucketlist: blijven reizen

Ik ben verliefd op Hanoi.... echt waar, ik haat steden maar dit zeven miljoen inwonend tellende stadje is zo scheetig en knus en mooi, lieve mensen en nog veel meer... Het is echt thuiskomen op een andere planeet. Tot nu toe lijkt het 1 (er missen wat schrijftekens) grote aziatische jordaan hier maar dan zonder juppies en wat die dan weer aangericht hebben. Prachtige huisjes, zichtbaar gebouwd zonder bouwvoorschriften, met hardhouten jaloezie luiken, de mooiste bomen met luchtwortels die de grond vinden en het vondelpark is hier een meer, een oase van rust met daaromheen dan wel de juppie terrassen (rustig want er zijn er niet veel) waar ik vanmorgen tussen het tien meter hoge bamboe en onder de palmbomen mijn veels te dure cappucino nuttigde met een intens tevreden glimlach en een kippenvelletje van geluk.
Gisteren heb ik mijn eerste beste reisvriendin ontmoet, ze heeft hier zeven maanden gewerkt, vanmiddag gingen we samen op pad. Zo tof, in een vreemde stad iemand ophalen en dan de hele dag slierten door de straten, overal mooie caged birds, singing en hoe zielig ik het ook vind dat vogels gekooid zitten, het is nou eenmaal zo en dat maakt het sprookje om hier te zijn, alleen maar magischer.
Ik heb natuurlijk weer een camera gedoetje, geen memory card, die zou ik wel even on my way gaan halen. Helaas gaat de tijd sneller dan ik me ooit had kunnen voorstellen dus nadat ik zowel in Parijs alsmede in China te horen kreeg dat de camera wel erg oud was (ik heb het hier over een digitale camera van sony) en die kaartjes er niet meer zijn, heb ik het hier nog geprobeerd maar met hetzelfde verhaal. Ik heb dus een hele dikke internettelefoon gekocht. Foto's maken doe je daar nl mee, het is 2015 Nicole. Holbewoonster wordt wakker in Hanoi.
Vanmiddag heb ik per ongeluk een alcoholist gevonden in de lunchroom waar ik verse Mango sap had besteld, een flesje water erbij want ik wilde het zelf graag mengen. Slordig genoeg was het me niet opgevallen dat er geen seal zat om het dopje dus...water bij de mango drap in mijn glas en ook in het glas van mijn beste reisvriendin nr 1. We vielen zowat van ons graatje na de eerste slok, het steeg echt direct naar ons hoofd. De maker werd woest, zijn sap was perfect en vooral puur, hij gooide met keukengereedschap en schreeuwde nog wat onze richting op. Ik vond het dus hoogste tijd om maar eens verder te gaan en nam een slok van het water.... pure wodka. De dader was snel gevonden, het maatje van de kok. De kok maakte het grootste glas sap om het goed te maken. Ik lach me dood hier.
Helaas is het hier niet echt warm, ook niet koud maar, geen zon, in de avond zelfs regen. Wat wel weer cool is dat dit niemand weerhoudt om het leuk te maken buiten, het leeft hier gewoon overal, het weer doet er niet toe.
Morgen ga ik dus een bus of trein boeken, niks niet naar het noorden waar 'must see' dingen zijn.... nee, straight to the south. Where the sun is shining. Morgen nog wel even met mijn beste reisvriendin nr 1 nog wat struinen, we gaan naar 'silk street'. Alles heeft hier meteen een hele straat... silver street, funural street, fashion street, noem het en er is een straat voor. Ik ga voor een zijde reisslaaphoes, prinsessen moet wel op stand reizen.
Zo, nu douchen en een flinke tuk, morgen weer een hoop te doen.