En dan nu het horror eiland!

Het was weer een heerlijke dag, rondom deze lelijke shit stad, je moet er gewoon niet in blijven hangen, het strand daarbuiten gelaten. Vandaag dus naar Nemo en zijn vriendjes geweest, het was bewolkt en het woei ook flink vanmorgen, behoorlijk wat golven dus en een zeezieke duiker aan boord. Matroos Nicole is getraind, die kan wel wat hebben en gelukkig werd het gedurende de dag beter weer. Het varen was prachtig, ik heb mijn ogen weer uitgekeken toen ik midden op zee twee vietnamezen in een rieten mand (waar ik ooit met Achayla in India in heb gezeten) zag dobberen met een visnet en twee lullige peddeltjes.... Wij waren toen al vol gas een half uur de zee op. Je moet wat doen hier om aan je eten te komen als je er het geld niet voor hebt.
Bij twee mooie eilanden, waaromheen iets van een beschermd zee reservaat is, ben ik gaan snorkelen en zijn de anderen gaan duiken. Ik snapte niet goed waarom ze zo moeilijk deden met al die flessen en toestanden want het was er hartstikke ondiep en dus lichtelijk over de top om zo ingewikkeld te doen. Het zal. Het snorkelen was geen 'button island'-ervaring (andeman eilanden) waar ik voor mijn plekje in de zee moest vechten met 100.000 prachtig gekleurde visjes maar.... het was wel prachtig om al dat koraal en de bizar lichtgevende meerkleurige visjes en vissen en slangerige toestanden te zien. Ik heb mijn ogen weer uitgekeken bij een aantal soorten, ik kan er niet bij hoe mooi de onderwaterwereld is en vooral ook, hoe divers en gekleurd. Fel blauwe vissen met fluoriscerende roze randjes en lichgevend gele vleugeltjes... verzin het maar. Ik denk dat de dochter van de schepper de onderwaterwereld mocht bedenken ofzo, een volwassen brein bedenkt geen felblauwe zeesterren met een doorsnee van 30 cm en alle kleuren en vormen koraal. Ik heb ademloos gesnorkeld en sommige vissen gestalkt door ze te blijven volgen omdat ik mijn ogen maar niet kon geloven.
Toen we terugwaren was ik vlakbij een kabelbaan die naar een ander eiland liep dus ik dacht, die squeeze ik er vandaag nog in, wellicht een hapje eten daar. Ik dus in de skiliften die dus van het vaste land, over de zee, naar dat eiland gingen waarmee ik een nieuwe nummer 1 heb op mijn reiservaringen lijstje; de meest gruwelijke eilandervaring ever. Ik kwam niet op een mooi idylisch eiland, neeeeee, ik kwam aan in een.... fucking horror pretpark. Geen uitweg mogelijk, het hele eiland was een pretpark. Overal vermomde boxen in het gras (vermomd als rots) die serieus 'ganga style' draaide, mijn maag draaide zich drie keer om. Na zeven minuten zat ik dus weer in die zogenaamd langste kabelbaan van de wereld (zeggen ze). Dussssssss, het hier heus niet alleen maar rozengeur en manenschijn.
Wat ook niet zo rozengeurderig is, is dat er belachelijk veel mensen zijn die geen benen hebben, echt, in iedere straat kom ik er wel drie tegen. Soms mist er eentje (been), soms alle twee, en er zijn hier geen vriendelijke manieren om mobiel te blijven. Dat is gewoon lopen op je stompjes, of handen of een kruk. Ik heb net even gevraagd hoe dat nou zit en het schijnt door het verkeer en door de bouw te komen. Beide niet echt veilig zeg maar en er gebeuren hier dus veel ongelukken. Het is ook niet een computerspelletje het verkeer, des te zuidelijker ik ga, des te hoger het level. Er is hier ook nooit geen verkeer op de weg, een rustig gaatje, het rijdt gewoon altijd dus je moet je er een beetje tussenwerpen en dan rijden ze wel om je heen... maar dus niet altijd blijkt. Ik zal vanaf nu dus nooit meer oversteken. Stom gedoe ook, oversteken, nutteloos en gevaarlijk.
Morgen wilde ik eigenlijk wat zuidelijker gaan maar ik heb ook nog een tempel die ik wil zien hier en een waterval waar ik nog even onderdoor wil zwemmen, het wordt dus waarschijnlijk morgenavond of nacht of overmorgen of...ach ja, ik zie wel.
Lieve kijkbuiskinderen, dat was het weer, tot de volgende keer!

ps. handtekening van Nemo voor Yara: check!